Nowotwór jądra

Nowotwór jądra

Nowotwór jądra to najczęstszy nowotwór złośliwy u  mężczyzn w grupie wiekowej pomiędzy 15,  a 35 rokiem życia. Jest to równocześnie nowotwór, który dzięki postępowi nauk medycznych może być niemal w 100% wyleczalny. W latach 70 tych XX w. śmiertelność z powodu raka jądra wynosiła 50%, obecnie jest niższa niż 5% i to biorąc pod uwagę także chorych z zaawansowaną chorobą (tzn. z przerzutami). Najlepszym dowodem na możliwość pełnego powrotu do zdrowia jest amerykański kolarz Armstrong, który po przebytym leczeniu (w tym chemioterapii) kilkukrotnie zwyciężył w największej kolarskiej imprezie na świecie – Tour de France.

Tym niemniej jest rzeczą oczywistą, że nowotwór im wcześniej wykryty, tym szybciej i pewniej może być wyleczony.

Ważną rolę w zakresie diagnostyki odgrywa samokontrola jąder. Badanie powinno odbyć się w ciepłym pomieszczeniu, najlepiej pod prysznicem. Skóra moszny staje się wtedy bardziej wiotka, a jądro lepiej badalne. Należy badać każde jądro z osobna. Po dotknięciu moszny należy pod jądrem umieścić palec wskazujący i środkowy. Jądro umieścić pomiędzy nimi a kciukiem. Łagodnie przesuwając palce nad jądrem sprawdzamy czy ma ono gładką powierzchnię, czy ma wielkość i ciężar podobne do drugiego jądra i czy konsystencja obu jąder jest podobna. Wykrycie guzków, nierówności, wzmożenie konsystencji jądra są wskazaniem do udania się do urologa.

NAWET BEZBOLESNE POWIĘKSZENIE JĄDRA POWINNO BYĆ SYGNAŁEM DO KONTROLI LEKARSKIEJ.

Dalsza diagnostyka obejmuje wykonanie badania usg oraz ewentualnie pobranie próbki krwi na tzw. "markery nowotworowe", których podwyższony poziom w surowicy krwi sugeruje chorobę. W przypadku rozpoznania nowotworu pomagają one "monitorować" skuteczność procesu leczenia. Diagnostyka różnicowa w guzie jądra obejmuje: powiększenie moszny z powodu wodniaka jądra, zapalenia najądrza, żylaki powrózka nasiennego. Zwłaszcza nie ustępujące pomimo leczenia antybiotykiem zapalenie, jest sygnałem do wdrożenia dalszej diagnostyki.

Leczenie wymaga usunięcia jądra oraz rozszerzenia diagnostyki o badania obrazowe (tomografia komputerowa, ew. rezonans magnetyczny). Następnie w zależności od stopnia zaawansowania i wyniku badania mikroskopowego, chorzy poddawani są bądź wyłącznie obserwacji z regularnymi badaniami kontrolnymi, bądź leczeniu chemioterapią, radioterapią (naświetlania) lub poszerzeniu zakresu zabiegu chirurgicznego.